Uitgeput lig ik nog op mijn matras in de ceremonieruimte, het was een heftig gevecht met mij zelf. De anderen waren al aan het eten en hun reis aan het nabespreken. En ik was nog mijn reis aan het afronden. Op de één of andere manier startte mijn reis ook dit maal veel later als normaal, met als gevolg dat ik er ook nog langer in bleef. Sinds 2014 ben ik in aanraking gekomen met een eeuwenoude plantenleraar Ayahuasca. Ik voelde de afgelopen dagen echt heel sterk de roep van moeder Ayahuasca, het was dus tijd om weer eens aan mij zelf te denken. En oh boy dat heb ik aan de levende lijve mogen ervaren.
Ik heb tijdens mijn reizen niet heel veel beelden dit keer, ik ben niet heel erg visueel ingesteld. Hoe velen, prachtige beelden krijgen te zien met fantastische kleuren of filmpjes. Kreeg ik ditmaal mijn reis in mijn gedrag en lijf te ervaren. Het werd een schouwspel van herkenningen, en die dan nog eens een keer als last overal werd meedragen. Zoiets als ik ben sterk genoeg en heb enorm veel meegemaakt dus dit draag ik er ook wel even bij. De laatste paar keren dat ik zelf lag op de matras, had ik heel wat stukjes aangeboden gekregen, dus er kwamen niet heel veel nieuwe stukken bij. Er was echter wel een verschil. Het willen en kunnen versus het moeten dragen van die “lasten”. Alsof het dit keer enkel om deze specifieke stukken ging.
Ik benoem het als lasten omdat het meerdere stukken zijn, denk aan verantwoordelijkheidsgevoel, verdriet, het gevoel om alles alleen te moeten doen, enz. enz.. Een zware taak dus, want wat maakt het dat ik deze keuzes heb gemaakt. En hoe komt het dat ik deze maar met mij blijf dragen. Het wordt tijd om het anders op te pakken, en mijn eigen rust te gunnen. Als een sneltrein zijn de afgelopen weken langs en door mij heen gedenderd. Waar heb ik nou voor mijzelf even stilgestaan om de processen te analyseren en begrijpen. Welke tussenstations heb ik overgeslagen of voorbij gesjeesd om even de tijd voor mezelf te gunnen en bij te tanken. Wat heb ik nodig.
Een enorme ontlading kwam los in de vorm van een groots verdriet. Het willen en kunnen accepteren dat het ook een onderdeel is van mijn zijn. Een waterval aan tranen en vocht mocht naar buiten komen, in een veilige setting. En ergens zag ik er ook nog eens de humor ervan in, zo hangend boven een emmer tussen mijn armen. Al gauw zit ik weer in die stevige basis houding wat ik herken. Kom maar op zegt mijn lijf, is dit alles? Mijn gedrag werd nu wel heel erg uitvergroot. Ik draag je wel, ik zorg dat je veilig bent. Ondanks dat het wel een fijn gevoel is, het vertrouwen dat ik aan mijzelf kan geven hiermee, was ik er ook wel klaar mee! Want was ik er hard door geworden voor vooral mijzelf, en misschien ook wel onbewust voor de naasten om mij heen.
Het begon te borrelen, als een kolkende lavastroom kwam de energie vrij in mijn lijf. Al gauw bemerkte ik dat mijn lichaam af wilde van al die zware lasten, ik was er letterlijk en figuurlijk klaar mee. Dit kan het lijf op verschillende manieren doen, er zijn meerdere uitgangen om het zo maar netjes te benoemen. Na een eerste dump, werd ik weer in een volgende fase getrokken. Ik dacht er onderhand wel echt klaar mee te zijn geweest. Normaliter voel ik me eerst echt misselijk voordat ik aan de drang van overgeven kom. Dit keer had ik niet eens de tijd en zo heftig. Letterlijk en figuurlijk kotsbeu, en het mocht er uit!
Het werd hierna een stuk rustiger reizen, en er werden wel wat onbewuste processen opgestart of verwerkt. Maar dat is voor nu even minder belangrijk. Ik weet in ieder geval wat ik heb mogen ervaren en ben dankbaar voor deze mooie inzichten. Dankzij de liefdevolle begeleiding heb ik weer flinke stappen kunnen maken, en ik hoef niet alles alleen te doen. Alle inzichten kunnen zich nu weer implementeren in het dagelijks leven. Het zijn patronen en gedachtes die herkenbaar waren. Het zijn gevoelens en emoties die er mogen zijn.
Mijn persoonlijk advies, er zijn een aantal mensen nu online bezig die het ook aanbieden tegen hele lage kosten, blijf goed luisteren naar je gevoel, want de begeleiding is net zo belangrijk, als de zielenplant zelf. Wees zuinig op jezelf..
Liefde is het antwoord voor jezelf!