Tijdens de periode van een korte maar intense vollemaan retraite in Visoko, Bosnië met drie vriendinnen. Ben ik in een 4 dagen tijd echt door een enorme achtbaan gegaan. Het voelt als het ontdoen van oud zeer en pijnen uit een verleden. Het mijzelf bevrijden van oude overtuigingen. En daarnaast allerlei nieuwe sensaties in mijn lijf ervaren van een totale ontlading. Wat een mega shift heeft er daar voor mij plaatsgevonden. Ik kan het niet in een paar woorden uitleggen. Maar ik ga het proberen om een klein gedeelte ervan te delen.
Nu een aantal dagen sinds onze bijzondere reis, voel ik hoe ik op een nieuwe manier mijn inzichten mag ontvangen en verwerken. Ik heb heel lang met een verleden in mijn gedachtes gelopen op deze wereld, met de hoop dat het vanzelf wel een keer weg gaat. Ik zocht allerlei vluchtwegen en excuses om er mijn gevoel ervan af te schermen. Ik ben niet eerlijk geweest naar mijzelf in de eerste plaats. En alleen ik kan dat veranderen. Maar door alle excuses en gedachtes kon ik mijn eigen blinde vlek niet zien.
Ik heb een keuze om het anders te doen. Ooit heb ik in mijzelf een stukje van mijn hart open gegeven en ook hiervan de sleutel. Een deel van mijn hart die heel ver in het verleden terug gaat. En ergens kon ik heel moeilijk mijzelf vergeven. En liep ik rond met een verborgen pijn in mijn hart. Het voelt alsof ik een stukje leegte ervaar. Een leegte die maar niet opgevuld kon worden. En een ellenlange zoektocht bracht me niks meer op, dan wat ik al wist.
Een gebroken hart. Hier rende ik jaren voor weg, en zocht het op allerlei manieren in mijzelf om dit te bedekken. Bedekken met een rationele versie om mijzelf hierin te beschermen van de emotionele pijn. Elke persoon die te dicht bij mij kwam duwde ik van mij af. Het was mijn schild. Ik mocht ervaren hoe het is om allerlei spiegels te zien, die mij een boodschap brachten. Blijf in je eigen unieke kracht staan. Als jij die niet inneemt blijft die leeg. En als ik in die van een ander sta, ontneem ik hen die positie. 
“Een gebroken hart”
Een gebroken hart vanuit een ver verleden waarin ik als jong meisje niet zelf de keuze had. Te jong om uit te kunnen leggen wat een pleeggezin betekent. Te jong om te kunnen begrijpen dat mama het moeilijk heeft. Te jong om zelf een keuze te maken. Een gebroken hart uit een relatie die nog steeds keihard resoneert.
Heb ik mijzelf ooit vergeven. Heb ik mijzelf echt liefgehad. En dit is eerlijk gezegd pas een paar dagen geleden voor het eerst weer geactiveerd. En als ik echt eerlijk ben naar mezelf, dan ben ik een prachtig mens met al mijn foute en perfecte kwaliteiten als mens..
Wat er tijdens deze tocht in een zeer hoge vibratie allemaal is ontladen, is niet in een blog te beschrijven. Maar deze wou ik jullie niet onthouden!
Liefs
Yufen
Ps: Wat de sleutel betreft die heb ik inmiddels ontvangen…..